بررسی فونکسیون غشاء پایه آلوئولی در ریه بیماران مبتلا به دیابت

چکیده: زمینه و هدف: افزایش ضخامت غشاء پایه آلوئولی در مبتلایان دیابت تیپ یک و دو همراه با درگیری عروق کوچک ریه در آتوپسی ها گزارش شده است. برای ارزیابی فونکسیون غشاء پایه آلوئولی از اندازه گیری ظرفیت انتقال گاز منواکسید کربن در ریه استفاده می شود. هدف این مطالعه بررسی ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه در بیماران مبتلا به دیابت می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه در 70 (55 زن و 15 مرد) بیمار مبتلا به دیابت بدون سابقه بیماری قلبی، ریوی، کلیوی، کم خونی و بدون شکایت از علایم تنفسی اندازه گیری شد. 55 زن و 15 مرد سالم با خصوصیات مشابه بیماران برای گروه کنترل انتخاب شدند. در گروه بیماران و کنترل که اسپیرومتری طبیعی داشتند. ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه بصورت متد یکبار تنفس انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t-student تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میزان متوسط ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه در بیماران مبتلا به دیابت بدون علایم تنفسی و گروه کنترل به ترتیب 4/2±65/9 و 79/1±10/9 میلی مول بر دقیقه بر کیلو پاسکال بود (05/0p>). همچنین میزان ظرفیت اصلاح شده حجمی تبادل منواکسید کربن در ریه نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار نداشت. نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده عدم کاهش ظرفیت انتشار منواکسید کربن در ریه در بیماران دیابتی بدون علایم تنفسی است که نشان دهنده سلامت بستر آلوئول و کاپیلرهای ریه ای می باشد. با استناد به این مطالعه به نظر می رسد انسولین استنشاقی در بیماران دیابتی بدون عوارض عروقی بخوبی جذب شود.